Ik ben genomineerd! Voor de Liebster Award!

Het is al weer een tijde geleden dat ik wat geschreven heb. Sinds ik twee weken geleden allebei mijn krukken in de hoek van de schuur heb gezet en ik weer mobieler ben, begint mijn leventje weer aardig de vorm te krijgen van voor mijn operatie. Ik ben weer vier dagen aan het werk, met als gevolg dat ik in de avonduren mijn inmiddels twee uur durend trainingsprogramma bij de fysiotherapeut doe. En dat drie keer per week. Leuk misconcept: nu ik weer enigszins normaal kan lopen, denken de meeste mensen dat ik alles weer kan, maar zo werkt het helaas niet. Ik ben nog wel tot november bezig met trainen om terug te komen op mijn oude niveau. Lopen gaat; hardlopen, joggen, traplopen, springen, hurken, op mijn knieën zitten, lopen op oneffen terrein, de kindjes van mijn zus optillen en snel draaien op mijn been nog niet, maar daar heb ik dan nog zes maanden voor ;). Naast mijn gevulde trainingsavonden blijven er nog het weekend, twee avonden in de week en mijn vrije maandag over, die goed gevuld zijn met het inhalen van mijn sociale contacten, nu ik weer op de fiets en in de auto kan springen en overal kan komen. Heerlijk! 


Het gevolg is echter wel dat ik niet meer zo veel schrijf. Schrijven was mijn wereld vanuit mijn 'ziektebed' en hoewel ik nog graag schrijf, merk ik dat ik nog veel liever praat met mensen en mensen ontmoet. En ik ben blij dat dat nu weer kan. 
Echter vorige week zondag werd ik getagd in een bericht van college Antonette en dat maakte me meteen nieuwsgierig: Ik kan niet zo goed vooruit taggen maar morgenochtend is het zo ver, hou ons blog in de gaten Marieke Eijsink en Linda Rockx ...
Nu, een week later, op maandagochtend, voordat ik de auto in stap om op kraamvisite te gaan bij een vriendin, heb ik een momentje gevonden om de vragen die Antonette mij heeft gegeven te beantwoorden. 

Prachtige beesten die muskusossen
(Bron: www.nationalgeographic.nl)

Datzelfde 'oer'gevoel had ik vorig jaar in Amerika, toen we oog in oog kwamen te staan met een grizzly en haar jong. Mijn hart bonsde in mijn keel. Een deel van mij wilde heel hard wegrennen, terwijl het andere deel vol ontzag keek naar de logge stappen van mama-beer en de blij-huppelende-tred van haar jong. Dit was in Yellowstone National Park, mijn favoriete park van de parken die ik daar bezocht heb (Yellowstone, Grand Teton, Bryce, Zion, Monument Valley, Natural Bridges, Arches en Rocky Mountain National Park) . 

Grizzly met jong 

De laatste die ik wil noemen is IJsland. Sinds 2008 kom ik bijna elk jaar op IJsland, om met een groep mensen de mooiste wandelingen te maken, die IJsland te bieden heeft. Ik blijf er bij dat je IJsland het beste met de tent kunt ontdekken. Wildkamperen mag er nog wel, maar met een groep van 16 mensen is dat wel lastig. Desalniettemin bieden de campings in het binnenland je zeker de mogelijkheid je het  'wildkamperen' te ervaren. Je staat met je tentje midden in de natuur en veel voorzieningen zijn er niet. Naast mooie campings heeft IJsland veel meer te bieden: van actieve geisers en 'mudpots', geothermisch actieve gebieden, de prachtige kleuren van Landmannalaugar, de bossen van Thorsmork, de vele gletsjerrivieren en watervallen, de actieve vulkanen, warmwaterbaden midden in de natuur, walvissen in de baai van Húsavik en je kunt er prachtige wandelingen maken! Ik hoop nog vele jaren naar dit prachtige eiland te mogen gaan. Hebben jullie al zin om mee te gaan?
Naast alle prachtige dingen die ik gezien heb staat er één land met stip boven aan mijn verlanglijstje. Dat land zou alle dingen die ik hierboven genoemd heb, met uitzondering van de muskusossen en de grizzly's, mij moeten kunnen bieden.. De volgende lange reis gaat naar Nieuw Zeeland! 
2. Waar ging je vroeger heen met je ouders?
Mijn ouders zijn echte strandgangers. Hoewel ik me altijd prima vermaakte in de zee of in het zwembad, hadden de bergen die ik op de achtergrond kon zien een grotere aantrekkingskracht op mij. Vanaf het moment dat ik alleen op vakantie ging ben ik ook steeds meer de bergen in gegaan. Tegenwoordig begeleid ik ook reizen in de bergen en zou ik niet meer op vakantie kunnen zonder dat ik ergens de bergen in kan 
3. Heb je wel eens heimee en zo ja, naar wat/wie?
Heimwee heb ik maar zelden. Ik word zo in beslag genomen van mijn leventje op de bestemming waar ik ben dat ik maar zelden terugdenk aan wat er hier gebeurt. Ik heb ook altijd het idee gehad dat ik me overal ter wereld thuis kan voelen en dat is een heerlijk gevoel. Echter, nu, een jaar nadat ik mijn huisje gekocht heb, merk ik het wel dat ik het heerlijk vind om in mijn huisje thuis te komen (zal ik dan toch nog richting honkvast gaan? ;)
4. Wat is jouw favoriete vakantie tot nu toe geweest?
Oh, zo veel vakanties zijn favoriet. Elke trektocht die ik gelopen heb was zeker de moeite waard, in de zomer en in de winter. Mijn acht maanden in Zuid-Amerika waren fantastisch, de drie maanden in mijn eentje in Azië waren fantastisch, de hondesledetocht in Fins Lapland, van Coast to Coast in Engeland, het noorden van Vietnam, de Nationale Parken van Amerika. Ik geloof dat ik niet kan kiezen... gelukkig maar, dat betekent dat al mijn reizen de moeite waard zijn geweest! 
5. Wat maakt jou gelukkig, buiten reizen om?
6. Wat is je engste ervaring ooit tijdens een van je reizen?
Ik heb me altijd heel erg veilig gevoeld tijdens mijn reizen. Ik ben ook niet heel bang aangelegd en zie in de meeste dingen wel een avontuur, maar twee dingen waren wel spannend. 
7. Als je ’s ochtends wakker wordt en de zon schijnt, wat denk je dan?
8. Welk boek gaat mee op je volgende reis?
9. Als je een reis mocht maken maar geen camera mocht meenemen, is de reis dan nog steeds de moeite waard voor jou?
Absoluut! Ik fotografeer heel graag en veel, maar ik ga toch voor de belevenis! Al mijn zintuigen staan open als ik reis en 'zien' is er slechts eentje van. Ik wil vooral ervaren! 
Jammer is dan wel dat je achteraf minder goed je ervaring kunt delen met mensen. 
10. Wat was je duurste reis ooit en zo was het dit waard?

'Mijn' husky's tijdens de tocht! 

Als je een keer echte winter wilt zien, dan kun je dat daar doen. Bomen zijn te herkennen aan de suikerspin-achtige vormen in het landschap en je kunt er wel vijftig tinten wit onderscheiden. Je wimpers bevriezen zodra je één stap buiten zet bij -32 graden en je neus blijft lopen. Je hijst jezelf elke dag in zo'n dik pak dat je eindelijk weet hoe het Michelin-mannetje zich moet voelen. Maar als je dan 's avonds bij komt in de sauna (alle wildernishutten in Finland hebben een sauna) en je je vervolgens in je eva-kostuum in de sneeuw laat vallen en boven je de groene strepen van het noorderlicht ziet dansen, dan voel je je de meest gelukkige mens op aarde. Tenminste zo was het bij mij. 
11. Eens of niet eens (en waarom) : “the world is a book and those who do not travel read only one page”…
Als je niet openstaat voor je eigen ontwikkeling en je niet toestaat te 'reizen' lees je wat mij betreft inderdaad maar één pagina. En als dat voor jou werkt, dan is dat ook goed. Maar ik merk dat ik het nodig heb om boeken te verslinden ;) 
Ik geef de Liebster Award aan Anja, omdat ze mij aan het bloggen heeft gekregen en zelf ook al heel wat mooie reizen heeft gemaakt en ik iedere keer weer heel erg geniet van haar fantastisch verwoorde ervaringen op haar blog: anniepirannie.blogspot.nl. 
Anja, jij mag van mij de volgende vragen beantwoorden. Ik ben benieuwd naar je antwoorden! 


Collega Antonette is genomineerd voor de Liebster Award met haar blog www.we12travel.nl en heeft mij en Marieke (met haar blog www.geluksmomentje.com) genomineerd. De Liebster Award is een virtuele award waarbij je wordt genomineerd door een mede-blogger om een aantal vragen te beantwoorden.  De award is met name bedoeld voor beginnende bloggers om elkaar beter te leren kennen. Tevens nomineer je zelf een aantal bloggers, die vervolgens jouw vragen weer beantwoorden. 


1. Wat is je favoriete reisbestemming en waarom?
Ik heb niet één favoriete vakantiebestemming, wel een aantal landen waar ik zeker nog eens naar terug wil gaan. Inmiddels ben ik vier keer in Noorwegen geweest, drie keer in de zomer en één keer in de winter. In Noorwegen heb ik mijn mooiste meerdaagse trektochten gemaakt. Wat een fantastische land. Tijdens al mijn tochten ben ik nauwelijks iemand tegen gekomen. Mijn mooiste ervaring is toch wel het oog in oog staan met een muskusos. Het 'oer'- gevoel wat er dan in ja naar boven komt is nauwelijks te beschrijven. Alsof je even weet hoe onze verre voorouders zich gevoeld moeten hebben. 




Soms mis ik een bruine boterham met kaas ;) 


Buiten zijn! Dat kan van alles zijn, als het maar buiten is. zo probeer ik elke dag een rondje op de heide te lopen. Ik woon gelukkig aan de heide, dus dat is niet eens zo moeilijk om te realiseren. Ik kan enorm genieten van de kleine dingen, zie mijn eerdere blog: Liefde is... en The Power of Giving)

De eerste  was in Maleisië. Ik was daar in 2003 in mijn eentje aan het backpacken. Ik had net twee maanden Indonesië er op zitten, moest het verlaten voor mijn visum en besloot via Maleisië met de boot naar Sumatra te gaan. Na een paar dagen op de fantastisch Perhentian Islands, met veel duiken en bbq-en op het strand, nam ik de nachtbus naar Penang om daar in aansluitend in de ochtend met de speedferry naar Sumatra te gaan. Echter toen ik daar aankwam bleek de speedferry vol te zitten en kon ik niet meer mee. Niets aan de hand dacht ik, ik ga op zoek naar een slaapplaats en dan pak ik de volgende boot. Waar ik geen rekening mee gehouden had is dat het een nationaal feestweekend was en alles volgeboekt was. Ik liep dus met mijn backpack in mijn eentje om vijf uur 's ochtends door de verlaten straten van Penang op zoek naar een slaapplaats en kon niets vinden. Ik heb niets naar mee gemaakt toen, maar het gevoel van nergens terecht kunnen, moe zijn en zo op jezelf aangewezen zijn, heeft op mij, toen 23 jarig meisje, een grote indruk aachtergelaten. Eind goed, al goed, toen op de hoek van de straat drie mannen koffie dronken en mij vertelden dat ze nog wel een bed hadden staan. Het was uiteindelijk een fantastische ervaring! 

De tweede was tijdens een trektocht in de winter in de Rätikon in Zwitserland. Met twee vrienden had ik een sneeuwschoentocht gepland van hut naar hut. De hele tocht verliep al niet helemaal volgens plan, omdat we bovenop het zadel overvallen werden door een sneeuwstorm en gelukkig konden schuilen in een douanehutje en ook nog eens overvallen werden door opkomende dikke mist, net toen we over een bevroren stuwmeer liepen, maar dat was nog niet het spannendste. De dag erna was het heerlijk weer, de zon scheen en het zicht was goed. Ideaal. Vol goede moed begonnen we onze tocht. De zomerroute zouden we niet kunnen volgen, dat was te steil en dus vol lawinegevaar, dus moesten we anders. We hadden de avond ervoor de route uitgestippeld op de kaart en begonnen deze te lopen. Er zat een steil stuk in, maar dat was niet zo lang. Hoe het vaak gaat en dat is dus ook het gevaarlijk aan deze tochten, is dat je binnen no-time in een gevaarlijke situatie kan zitten. En dat was nu ook het geval. Bijna boven bij het ruggetje waar we overheen moesten, moesten we nog een stukje klimmen. Dit was een stuk, waar ik achteraf gezien,  touwen had gebruikt. Maar die hadden we toen niet. Ik ben nog nooit zo blij met mijn pickel geweest. Een stukje van 20 meter was het maar, maar als je naar beneden keek zag je het stuwmeer 200 meter beneden je liggen en dat zou dan ook meteen de glijbaan zijn die je zou afleggen als je je grip zou verliezen. Boven op het ruggetje bonsde mijn hart in mijn keel, maar wat een dubbel gevoel. Ik was blij dat ik er was, zo bang ben ik geloof ik nog nooit geweest, maar wat een fantastisch uitzicht!! Aan het eind van de dag ben ik voor de hut in de sneeuw neergeploft, zo kapot was ik van de inspanning en de spanning! 

hmmm.. dit was best spannend!!

Jooooooeeeeehhhhhooooooeeeeee!!! Life is beautiful! Naar buiten! 

Hmmm.. .werkelijk waar nog geen idee! Als mijn volgende reis een trektocht wordt, dan sowieso iets op mijn e-reader. Anders een boek van de stapel hier thuis, die ik op dat moment nog niet gelezen heb ;) 


Mijn duurste reis ooit was mijn reis naar Azië, maar die was ook ruim 3 maanden. Mijn duurste reis, per dag gezien, was de hondensledetocht die ik in Fins Lapland heb gemaakt. Deze reis was echter elke cent, die ik er in gestoken heb, waard. Met een gids en vijf nederlanders hebben we een vijf-daagse huskytocht gemaakt in Fins Lapland. 


Poeh... ja daar ben ik het geloof ik wel mee eens, maar dan wil er wel bij zeggen dat ik reizen in de breedste zin van het woord wil nemen. Iemand kan nooit buiten Nederland geweest zijn, maar wel al heel wat reizen hebben gemaakt. Een reis kan ook een heel mooie persoonlijke ontwikkeling zijn en dan heb je ook heel wat pagina's gelezen ;) 
Reizen staat voor mij symbool aan ontwikkelen. Ik wil me ontwikkelen en wil niet het gevoel hebben stil te staan. Alleen op die manier leer ik meer over mezelf en wil ik ben.


1. Wat is je favoriete reisbestemming en waarom?
2. Waar zou je nu samen met Lieve naar toe gaan?3. Heb je wel eens heimwee en zo ja, naar wat/wie?
4. Wat is jouw favoriete vakantie tot nu toe geweest?
5. Wat maakt jou gelukkig, buiten reizen om?
6. Wat is je engste ervaring ooit tijdens een van je reizen?
7. Als je ’s ochtends wakker wordt en de zon schijnt, wat denk je dan?
8. Ben je wel eens ergens geweest en dat je meteen naar huis wilde gaan, omdat het er niet beviel?9. Als je een reis mocht maken maar geen camera mocht meenemen, is de reis dan nog steeds de moeite waard voor jou?10. Wat was je duurste reis ooit en zo was het dit waard?
11. Eens of niet eens (en waarom) : “the world is a book and those who do not travel read only one page”…