“All life is an experiment.
The more experiments you make, the better.”
- Ralph Waldo Emerson
Shit, waar ben ik
mee bezig? Voor mij rennen twaalf honden en ik probeer met man en macht een
quad op het hobbelige en smalle pad te houden, terwijl mijn collega voor mij al
een paar keer stil heeft moeten staan om mij niet kwijt te raken. Mijn duim
voel ik door de kou niet meer, waardoor de quad de hele tijd accelereert en de
honden uit ritme raken en achteromkijken met een blik die zegt: “Waar ben je in
godsnaam mee bezig?”
En ik heb geen
flauw idee…
Op mijn eerste
werkdag kreeg mijn collega te horen dat ik in de middag met hem zou trainen.
Mijn baas bedoelde bij hem achterop de quad, hij dacht ik op een eigen quad met
een eigen team en iemand bij mij erbij. En ik… ach ja, ik had al vaker achter
op een quad gezeten en wist dat het moment zou komen dat ik zelf zou moeten
rijden, dus waarom niet nu. Maar zodra de honden aangelijnd zijn, moet je
eigenlijk meteen weg om ‘dogfights’ te voorkomen en ineens reden we, zonder dat
ik eigenlijk heel goed wist wat het plan was.
Ik heb het
overleefd, maar mijn baas gezegd, dat dit iets te snel gaat voor mij en ik me
er toch niet helemaal prettig bij voelde. Geen probleem. De volgende dag kreeg
ik een cursus van mijn collega Marcus.
Dat is inmiddels
bijna twee weken geleden en de afgelopen anderhalve week heb ik elke dag twee
tot vier trainingen per dag gedaan. Het weer is veranderd van rond het
vriespunt met regen tot min vijftien met zon ;) De wegen zijn daardoor spekglad
geworden en we hopen allemaal op sneeuw nu!
Afgelopen dinsdag
zijn alle honden in de kennel (250!) gevaccineerd en nu mogen ze vijf tot zeven
dagen niet rennen. Dat geeft ons nu iets meer rust en elke dag trekken we erop
uit naar de wildernishutten om deze seizoenklaar te maken. Genoeg werk te doen
dus!
In mijn vrije
tijd probeer ik veel tijd door te brengen met mijn ‘leaddog’ Yrla en de
omgeving te verkennen. Ook spreek ik af en toe af met mijn vriendinnen Ramona
en Nicole, wat best een uitdaging is met verschillende werkschema’s en een
6-daagse werkweek. Als we vroeg klaar zijn, wil het ook weleens gebeuren dat ik
met collega’s ‘to town’ (Kiruna) ga om boodschappen te doen. Omdat de meesten
van ons geen eigen auto hebben hier, doen we dat collectief met de ‘companybus’
wat in de regel veel tijd in beslag neemt, omdat we allemaal andere winkels
willen bezoeken. Op dit moment hebben we nog veel vrije tijd, over een maand
zal dat wel anders zijn.
Op deze dagen kom
ik mezelf geregeld tegen. De gebeurtenissen van het afgelopen jaar passeren dan
weer de revue met alle twijfels die daarbij horen. Ach, misschien ook wel goed
voor de verwerking, maar niet altijd makkelijk. Op zulke momenten kan ik me erg
alleen voelen hier. Gelukkig is het contact met het thuisfront zo gelegd.
Mijn woonsituatie
is nog onveranderd. Mijn tijdelijke cabin is nog steeds tijdelijk en
ondertussen al wel mijn eigen plekje. Echter, als het seizoen begint en de
eerste tochten geboekt worden, zal deze nodig zijn voor de mensen die een tour
geboekt hebben. En dus blijft het afwachten waar ik terecht kom.
En zo leef ik
elke dag van experiment tot experiment. Dat begint al in de ochtend met de
vraag welke kledingcombinatie ik vandaag aan zal trekken voor het werk dat ik
ga doen en de temperatuur buiten. Elke training met de honden is
experimenteren. Welke honden kunnen naast elkaar rennen? Heeft mijn leider er
vandaag zin in, of wordt het een continue strijd met links en rechts? Wat komen
we vandaag weer tegen? Misschien wel een beer op de weg, net als vanochtend?
Ondanks de
vastigheid van mijn verblijfplaats en werk is elke dag weer ontzettend anders.
Je kunt nog zoveel dezelfde trainingsrondes doen, elk uur van de dag, met
iedere keer een andere hondencombinatie voor je quad en andere
weersomstandigheden, maken elke training weer tot een nieuw experiment. Net als
het leven in een kamp waar de elektriciteit geregeld uitvalt en je halverwege
het koken ineens op zoek moet naar een nieuwe gasfles, om er achter te komen
dat deze in de opslag staat, waarvan niemand de sleutel heeft, alleen de grote
baas. Gelukkig is deze tot nu toe altijd bereid geweest om in zulke gevallen
onze kant op te komen.
“ All life is an
experiment!” Op dit moment de
beste mantra voor de momenten dat ik mezelf tegenkom en het even lastig heb…
Een paar
opvallende dingen hier.
-
In
dit deel van Zweden doet niemand de deur op slot. Niet van de auto, niet van
het huis. Mijn cabin heeft niet eens een slot en vaak zit de sleutel van de
auto’s nog in het contact.
-
Yrla
is een echte ‘pure bred’ siberische husky. Dat betekent dat ze ook ‘howlt’ als
een echte siberische husky … J
-
Het
noorderlicht verschijnt als de wifi verdwijnt … helaas verdwijnt de wifi vaker
dan dat het noorderlicht verschijnt. Internet is dus erg instabiel hier, maar
als het er is, genieten we ervan.
-
Met
sneeuw ziet alles er mooier uit!
-
Post
komt aan! Dank jullie wel voor alle lieve kaartjes en heerlijke dingen uit
nederland (waarom verkopen ze in Zweden geen venkelthee?)