"Take me home, Country Roads.... to the place.. I belong!"  - Country Roads, John Denver

Mijn eerste week

Nog maar een week is voorbij en het voelt alsof ik al maanden aan het werk ben hier. Zoveel dingen, gedaan, geleerd en ervaren.

Nicole neemt me mee tijdens het trainen.. 13 honden :) 

Nicole laat er geen gras over groeien en is erg gemotiveerd mij alle fijne kneepjes van het vak te leren. Dus op dag 1 reed ik al eerder een paar rondjes over de yard op de quad.
Ook mocht ik ook mee met de middagtraining, een rondje van 8 kilometer met 13 honden en de quad als vervoersmiddel. Onderweg krijg ik een college in de praktijk over wat ik juist wel of niet moet doen tijdens een training, binnenkort begin ik namelijk zelf met trainen.

De grote aandachttrekkers zijn natuurlijk de puppies. Nicole en ik hebben een loopplank gebouwd van de opening van het hok naar de grond, zodat ze makkelijker zelf in en uit kunnen lopen, nu ze drie weken oud zijn. Het zijn schatjes! Ramona en ik gaan vaak met ze socialisen, dan laten we ze loslopen terwijl wij er ook bij zijn en kunnen ze wennen aan de ruimte en aan mensen. Na een kleine week, ze zijn nu bijna 4 weken oud kregen ze voor het eerst vlees te eten. En dus moesten ze ook meteen ontwormd worden. Ramona laat zich meteen zien als de ware hondenkenner. Zij is zo goed met honden!

De puppies laten 'socialisen' in huis. Na een half uur loslopen
vallen ze tussen mama Minna en mijn benen in slaap. 

En het fijne is.. Ik voel me zo thuis hier! Ondanks, de regen, modder en toch ook de natte kou, loop ik continue met een grote lach rond en voel ik me gezegend dat ik hier kan zijn. Zou dat over een aantal weken nog zo zijn?

De dagen zijn goed gevuld en starten altijd met het eten geven van de honden, dan twee trainingsrondes en diverse klusjes op de yard, zoals hekken repareren, poep scheppen, halsbanden naaien, harnassen repareren, doghouses repareren en schilderen, quads repareren, schoonmaken van harnassen en lijnen na de trainingen, honden medicijnen geven en sommige honden controleren op wonden na een 'dogfight'  en natuurlijk weer het eten geven van de honden aan het einde van de dag. Tussendoor is er gelukkig af en toe ook tijd om zelf wat te eten of inkopen te doen in Kiruna.

Gisteren is de eerste sneeuw gevallen en meteen ook weer verdwenen. De sneeuw van vandaag is langer blijven liggen en voor zaterdag voorspellen ze de hele dag sneeuw. Zouden we volgende week al de quad kunnen verruilen voor de slee? In ieder geval moet het eerst nog flink vriezen voordat we de rivier over kunnen steken en langere tochten kunnen maken. Gelukkig start het echte seizoen (met de boekingen en tochten) pas vanaf 17 november en hebben we nog even om te trainen. Dat is maar goed ook, want de honden zitten op en schema van 15 km per dag, terwijl ze straks zeker 40 km per dag moeten kunnen lopen. En niet te spreken over mijn conditie... nog vijf weken en dan is het non-stop draaien geblazen tot het einde van het seizoen, ergens in april.

Mijn toekomstige
tijdelijke onderkomen

Well...the Country Roads to Jukkasjärvi staan zaterdag op de planning. Dan verhuis ik namelijk naar mijn tijdelijke blokhutje op het terrein van de kennel. Wel fijn, want de dagen starten om 8 uur en dus kan ik om half acht wakker worden :) Overigens heb ik nog geen idee hoe tijdelijk deze woning  zal zijn, want mijn oorspronkelijke blokhut is nog niet beschikbaar. Maar goed ik heb in ieder geval een dak boven mijn hoofd.

Ik vind het heel spannend om zondag te beginnen op mijn nieuwe werk! Nu zit ik in een heerlijk kamertje in huis bij Ramona, een goede vriendin van mij, en Nicole, haar collega en huisgenoot en heb het enorm naar mijn zin. In hun kennel ken ik inmiddels alle honden, omdat ik hier nu in totaal vijf weken, verspreid over dit jaar, heb doorgebracht. Dit voelt vertrouwd en fijn en des te spannender is het dus hoe het straks in de kennel, waar ik ga werken, ga zijn, met mijn collega's en de honden daar. Maar het gaat vast goed komen!

Alle begin is moeilijk, houd ik me voor.  Dat geeft ruimte en ik hoor mezelf John Denver imiteren  terwijl ik de hondenpoep uit de kennels schep:
"Country Roads, take me home, to the place, where I belong!"